Op het eerste oog lijkt Sogliano al Rubicone een slaperig gehucht. Maar het amper drieduizend inwoners tellende oude heuveldorpje, in het zuiden van Emila-Romagna, herbergt maar liefst zes musea. En dat zijn zeker geen onbeduidende kunsthuizen. Zo is er het Museo Leonardo da Vinci, met een collectie van formaat over het leven en werk van de Italiaanse kunstenaar en wetenschapper.
Vijftigduizend vinylplaten
Ton en Tonny wandelen naar het Museo del Disco d’Epoca, ofwel vintage-platenmuseum. Hier geven ze zich over aan een muzikale reis door de tijd aan de hand van een indrukwekkende particuliere collectie. De plaatselijke collectioneur Roberto Parenti verzamelde decennialang alles wat met de ontwikkeling van de geluidsdrager vanaf 1877 te maken heeft, van de eerste wasrollen (de voorlopers van de langspeelplaat) tot aan de laserdisk.
De collectie omvat meer dan vijftigduizend vinylplaten, grammofoons, drieduizend operaboekjes, platina platen en door beroemde artiesten gesigneerde gitaren. “Ongelooflijk, wat een rijkdom”, verzuchten Ton en Tonny, die op de klanken van het oude rock-’n-roll-nummer Charlie Brown van The Coasters uit de Wurlitzer-jukebox spontaan een walsje inzetten.
Verzamelwoede
Op de zolderetage van het muziekmuseum is het Museo di Arte Povera gevestigd. Hier wordt in grote mappen en vitrines een al bijna even indrukwekkende verzameling bewaard, maar nu van drukwerk. Van ansichtkaarten en kalenders tot jugendstil-affiches, pop-up-kaarten en art-deco-prints. De collectie herinnert aan de opkomst van de chromolithografie in de negentiende eeuw, een druktechniek die het mogelijk maakte om meerkleurige afdrukken te maken, vooral gebruikt voor reclamedoeleinden.
Even verderop wemelt het van de lijvige boeken, uitgestald op tafels en in kasten. Ze lijken antiek, maar het zijn allemaal waarheidsgetrouwe, handgemaakte reproducties van belangrijke geschriften uit de Italiaanse (kunst-)geschiedenis. Niet zo vreemd dat Parenti door de Italiaanse staat werd onderscheiden voor zijn ‘verzamelwoede van nationaal belang’. Levensgenieters Ton en Tonny zijn onder de indruk van zowel de drukwerk- als de muziekverzameling. “Zo’n museum verwacht je in een grote stad, maar niet in zo’n klein dorpje. Echt heel bijzonder!”
Kaasputten
Aan de overkant van de straat komen de smaakpapillen weer in actie als het stel bij de lokale kaasboer de gerenommeerde lokale Fossa di Sogliano mag proeven. Bijzonder is dat deze kaas drie maanden rijpt in met stro beklede putten in de grond. De schapenkaas Pecorino smaakt mild, de Caprino, een geitenkaas, een stuk pikanter. “Erg pittig,” vinden Ton en Tonny, “maar vast zálig in de pasta.”
Een Italiaanse passant vindt het maar een vreemd tafereel: “Jullie Hollanders zijn bekend van de kaas en dan komen jullie hier om kaas te proeven!”
Wijndomein
Onderweg terug naar de camping stoppen Ton en Tonny bij Castello di Ribano, een oud klooster waar de lokale wijnproducent Cantine Spalletti is gevestigd. Op het terras van het sfeervolle restaurant sluiten ze onder het genot van smakelijk druivenvocht en een heerlijk diner bij zonsondergang de dag af. “We voelen ons net een bruidspaar, hier op deze prachtige locatie en met al die lekkernijen”, glunderen ze. “Dit is echt genieten!” Salute!
Meer zien van de kampeerrondreis van Ton en Tonny door Emilia-Romagna?
Lees alle artikelen over de Levensgenieters op acsifreelife.nl. Of bekijk de video’s van alle testteams en activiteiten op ons YouTube-kanaal