Langzaam maar zeker lossen mist en regen op. Eerst worden de rías zichtbaar, de Galicische zeearmen die tot ver het land in reiken. Daarna zie je ook de dichtbeboste bergen en vruchtbare valleien erachter, een voorstelling die ons beeld van het groene Spanje bepaalt. Je waant je bijna in noordelijke streken, ware het niet dat er telkens eenzame palmen en andere subtropische gewassen opdoemen; alles omgeven door sinaasappelbomen vol rijp fruit.
Japanse Roos
Meestal worden rond half maart de milde grijze wintermaanden door de teruggekeerde zon verjaagd. Met de dag weet zijn warmende kracht meer vat te krijgen op de noordwestelijke punt van het Iberische schiereiland. Door de stijgende temperaturen komt ook de plantenwereld aan de kust van Galicië weer tot leven. Deze wederopstanding wordt aangevoerd door de bloeiende camelia’s, ook wel bekend als de Japanse Roos.
8000 Camelia variaties
De eerste camelia’s werden meer dan driehonderd jaar geleden geïmporteerd uit Japan en China, waar de verschillende soorten bij voorkeur in koele bosstreken groeien. In Galicië gedijen bijna 8.000 variëteiten in tuinen en parken. De meeste groeien in struikvorm, maar ze komen ook voor als bomen die tot wel twintig meter hoog kunnen worden.
De planten houden van het vochtige klimaat en de zure granietgrond. De bloemen kennen zes verschillende vormen en talloze kleuren. Van wit via lichtroze naar geel. Maar ook in het rood of felroze. Enkele bloemensoorten zijn reusachtig, anderen klein en delicaat. Er zijn erbij met lange meeldraden, weer anderen zien eruit alsof ze uit wax of fijn porselein zijn gesneden. Zelfs experts hebben er soms moeite mee om de vele rassen van elkaar te onderscheiden.
Ruta de la Camelia
De Ruta de la Camelia is opgezet door het lokale toerismeverband en de cameliavereniging. De route verbindt vijftien particuliere tuinen en openbare groenvoorzieningen. De oudste camelia’s vind je in de tuin van het Pazo de Oca. In Galicië worden aristocratische landhuizen pazo genoemd. Oca combineert morbide metselwerk met perfect bijgehouden heggen. De lucht is niet alleen vochtig van de regen, maar ook van de nevel die opstijgt van de fonteinen en klaterende watervallen. Al in januari bloeit hier de pomponiasoort.
Een van de mooiste bestemmingen die we aandoen is het 18e eeuwse Pazo de Rubianes. Het terrein van tachtig hectare maakt indruk door de aanwezigheid van hele bossen en immense magnolia’s. Een eucalyptus hier met een omtrek van 14 meter zou de grootste in Europa zijn. Toch verdienen de pakweg 6.000 cameliastruiken de meeste aandacht; elk is voorzien van een eigen naambordje.
De 15 tuinen op een rijtje
- Pazo-Museo Quiñones de León (Vigo)
- Parque do Castro (Vigo)
- Castelo de Soutomaior (Soutomaior)
- Pazo de Lourizán (Pontevedra)
- Pazo da Saleta (Meis)
- Pazo de Quinteiro da Cruz (Ribadumia)
- Pazo de Rubiáns (Vilagarcía de Arousa)
- Casa-Museo de Rosalía de Castro (Padrón)
- Pazo de Oca (A Estrada)
- Sta. Cruz de Ribadulla (Vedra)
- Pazo de Mariñán (Bergondo)
- Alameda de Santiago
- Estación Fitopatolóxica de Areeiro
- Pazo de Gandarón
- Jardines del Palacio Provincial de Pontevedra
De beste tijd om de Ruta de la Camelia af te leggen en de tuinen te bezoeken is in mei of oktober. Informatie: www.cameliagalicia.com en www.spain.info
Bron: MPS, Tekst: Thomas Cernak