Het landgoed ligt op een heuvel tussen de wijnvelden vlak bij Canelli. Vanaf Camping International Il Fonti bereiken we de plek via kronkelende weggetjes. We lopen naar de gele boerderij waar Christina Scaglione ons al op staat te wachten. “Sorry, mijn man Giovanni komt er zo aan”, verontschuldigt de mooie Italiaanse zich. “Een van onze paarden is ziek en mijn man moet regelen dat de dierenarts hem behandelt.” Alexandra en Gerard wuiven de verontschuldigingen weg. Geen probleem, wij hebben vakantie.”
Landgoed van de familie Scaglione
Christina gebaart ons plaats te nemen op de patio onder de druivenranken en schenkt water voor ons in. Het is zo’n 29 graden op deze septembermiddag en verkoeling is heel welkom. “Zal ik maar vast wat vertellen dan over deze plek?”, vervolgt Christina. De natuurliefhebbers knikken instemmend. “Het landgoed van 16 hectaren is al sinds 1790 in handen van de familie Scaglione. Mijn man is van de achtste generatie. Eerst verbouwden ze hier kaas en hazelnoten, de laatste drie generaties druiven waar we wijn van maken.” We lopen de tuin in en kijken naar beneden over de steile wijngaarden. “De oudste wijngaarden zijn geplant in 1937.”
Hoe ouder hoe beter
Hoewel het plukseizoen is, zien we niet heel veel trossen aan de ranken. Zou een deel al geplukt zijn? “Nee we hebben hier nog niet geplukt. Het is eigenlijk juist goed dat je maar weinig druiven ziet. Steile en vooral oude wijngaarden geven weinig druiven, maar de kwaliteit is wel heel erg hoog. Van deze druiven kun je de beste wijn maken.” Maar al dat vruchtvlees is dus niet nodig? “Wijn maken we juist van het velletje van de druif”, legt Christina uit. Alexandra: “Dat wist ik echt niet, ik leer hier ontzettend veel.” “Dan heb ik nog wel een weetje”, lacht Christina. “Enig idee waarom er rozen staan in de wijngaard?” Alexandra en Gerard schudden nee. “De rozen zijn eigenlijk de poortwachters van de druiven. Als zij een ziekte krijgen, weten we dat we in actie moeten komen omdat alle druivenranken anders binnen twee weken ziek zijn.” Dat doen ze door de struiken te behandelen met koper en zwavel. “We werken biologisch dus gebruiken geen bestrijdingsmiddelen. Zwavel en koper maken niets dood, maar voorkomen alleen dat de plant ziek wordt.”
In harmonie met de natuur
Dan komt er een karakteristieke man aangelopen. Gekleed in een corduroybroek en geruit overhemd. Hij stelt zich voor als Giovanni en verontschuldigt zich direct. Alexandra: “Je hoeft geen sorry te zeggen. Het belangrijkste, gaat het goed met je paard?” Gelukkig blijkt het beter te gaan en is de arts geregeld. Giovanni vertelt in geuren en kleuren over de verschillende wijnen die hij maakt, hoe hij in respect met de natuur leeft en uiteraard het bijzondere verhaal over hoe Forteto della Luja een door het Wereld Natuur Fonds beschermde oase werd. “Omdat we op traditionele en biologische wijze wijn verbouwen, komen er dikwijls studenten bij ons om onderzoek te doen. Zo was er in 2002 een jongeman die hier onderzoek wilde doen voor zijn thesis naar de lokale flora. Zodoende ontdekte hij 21 verschillende soorten orchideeën. Orchideeën kunnen alleen groeien in extreem rijke grond. Zijn professor was zo enthousiast dat hij er melding van maakte bij het WNF.”
Enige wijngaard ter wereld
Uiteindelijk duurde het nog vijf jaar voordat het domein de officiële status kreeg. Al die tijd wist Giovanni van niets. “Ze vertelden ons niets omdat ze bang waren dat ik het vervelend zou vinden als mijn wijngaard beschermd gebied zou worden en het proces zou tegenwerken. Integendeel, ik vind het fantastisch dat het de enige wijngaard ter wereld is die in een WNF oase ligt. We werken al acht generaties in harmonie met de natuur. Dat zullen we altijd blijven doen.”
Meer lezen over de TestTour? Neem eens een kijkje in het complete dossier waar elke dag nieuwe video’s en artikelen te vinden zijn!