Tijd om ons eens onder te dompelen in de interessante kampeergeschiedenis. In meerdere afleveringen blikken we terug op hoe het allemaal begon. In aflevering 3 nemen we je mee op kampeercursus.
Onwetende avonturiers
Stel je voor als je op de camping aankomt, vraag je buurman of je kunt helpen met inpakken, biedt een kopje koffie aan, zet je hete pannetje niet in het gras want dan wordt het geel, zet je scheerlijnen slapper als het regent. Allerlei opvoedregels en praktische aanwijzingen werden door ervaren kampeerders (mentoren) geleerd aan onwetende avonturiers.
Na het volgen van de cursus kreeg je een embleem. Als je drie proefkampen had gedaan volgde ook het kampeerpaspoort. Daarmee had je meer aanzien dan met de kampeerkaart die eigenlijk meer een soort bewijs van goed gedrag was. Met het paspoort kon je dus eigenlijk laten zien dat je wist hoe je moest kamperen én dat je een fatsoenlijk mens was.
Oefenkampen
De oefenkampen werden gehouden in Ommen en werden geleid door drie echtparen. De eerste week moesten kampeerders laten zien welke vaardigheden ze beheersten. De tweede week mochten ze een trektocht met rugzak en tent maken.
Niet alleen de technische kant van het kamperen kwam onder de aandacht. Sociale vaardigheden waren ook belangrijk. Je voorstellen en niet te veel herrie maken werd bijvoorbeeld aangeleerd. Ook leerde je koken op de Primus gasbrander.
In die tijd was het samen slapen nogal omstreden, dus was je getrouwd en wilde je samen in de tent overnachten, dan kon het ook gebeuren dat je naar je trouwboekje werd gevraagd. In 1974 kwam men wel tot de conclusie dat het kampeerpaspoort achterhaald was en wel erg betuttelend. Het werd afgeschaft en daarom waren ook de kampen in Ommen niet meer nodig.
Waar werd er zoal gekampeerd? Het antwoord op die vraag volgt in aflevering 4. De vorige afleveringen kan je hier teruglezen.
Heb je zelf een leuke anekdote over vervlogen kampeertijden, laat het ons weten! Stuur ons een foto of een verhaal. Wie weet zie je het terug in het magazine of op onze website.